Deze tekst verscheen ook op RioRotterdam.nl
In Rotterdam wordt momenteel veel ondergronds gewerkt. Letterlijk, wel te verstaan. Vele straten liggen open om electriciteits- en gasaansluitingen te vervangen of nieuwe rioolbuizen onder de grond te stoppen. Zo ook mijn straatje. Dat begon al in september. Eerst de jongens van het gas. Ze kwamen netjes aan de deur: het gas gaat eraf en de grond gaat open. Zo geschiedde. Kort daarna waren de jongens van de elektriciteit aan de beurt. Stroom eraf, straat weer open. Waarom dat niet in een keer kan is mij een raadsel. Eén keer een gat, één keer alles vervangen wat je vervangen moet en wegwezen, toch? Maar ja, ik ben dan ook niet van de ondergrondse.
Eind oktober begon het grote werk. De halve straat er uit, rioolbuizen vervangen, nieuwe stoepen, nieuwe bestrating. Dit is in mijn straatje hard nodig, dus we nemen de parkeeroverlast, het zand in huis, de stijgende grondwaterspiegel en de voortdurende herrie graag voor lief. In het anders zo rustige straatje is volop leven in de brouwerij en dat heeft ook zo zijn charmes. Best sympathiek, die bouwvakkers. Altijd wel een vrolijk goedemorgen of een vriendelijk knikje als je buiten komt.
Maar soms gebeuren er ondergronds dingen die je liever niet hebt. Op een vrijdagmiddag haperde de internetverbinding. Nu gebeurt dat wel vaker, dus geen paniek. Alleen, de verbinding kwam niet meer terug. O jee, ze hebben vast wat geraakt daarbuiten. Wat nu? Weekend, geen bouwvakker meer te zien en niemand te bereiken. Tja, dan maar even zonder internet. En dat valt nog niet mee. Een mopperende puberdochter die ineens onthand was: even niet appen, chatten, facebooken en filmpjes kijken. Zelf had ik ook een soort ontwenningsverschijnselen, een onrustig gevoel. Keer op keer pak je tegen beter weten in de iPad op om te kijken of er misschien toch weer verbinding is. Even rammelen, even erop kloppen, verdorie, nog geen contact. Dat werk. Ongemerkt ben je er helemaal mee vergroeid geraakt dat je altijd maar contact hebt en ter plekke van alles kunt opzoeken of nakijken. Maar dat weekend bleven alle mailtjes bleven ongelezen en alle updates ongezien.
Gelukkig is na dat weekend alles weer snel goed gekomen. Het kostte wel even tijd om de juiste instantie te pakken te krijgen. Want wie heeft nou wat beschadigd? En wie is er verantwoordelijk voor het herstel? Het eindigde met twee mannen van een telecombedrijf in een groot gat in de grond. Daar zal een buis met wel tachtig draden waarvan er twee waren verwisseld. Tja, je moet er maar verstand van hebben. Voorlopig blijven ze nog wel even ondergronds werken in mijn straatje. De tweede helft moet nog gedaan worden, Ik vind het allemaal best, als ze voortaan maar van mijn internet afblijven!